Hola! Que tal?

De eerste uitstap tijdens mijn Erasmusperiode en meteen al buiten Spanje, of toch “wettelijk gezien”. Het is een stukje Groot-Brittannië aan het eind van Spanje, raar maar waar. Een prachtig gebied met super veel mogelijkheden, daar keek ik natuurlijk enorm naar uit om dit allemaal te mogen ontdekken. Samen met 4 vriendinnen gingen we op avontuur.

De rots van Gibraltar beklimmen was ons doel, en dan mag je het woord beklimmen letterlijk nemen. Verschillende routes kwamen uit op het hoogste punt van de rots. Maar wij vonden het een leuk idee om de natuurlijke route te nemen. Achteraf bekeken is dit een van de momenten die ik hier niet snel zal vergeten. Een klein smal weggetje met enorme rotsblokken dat we helemaal naar boven moesten volgen. Om het minder erg te maken zeiden we steeds: “seffens wordt het pad sowieso beter, dat is alleen in het begin”. Een goeie grap! Het was dicht begroeid, je zag het pad steeds minder goed en het waren enorme hoge “trappen” die we moesten nemen. Zeker met korte beentjes... We lachten alsmaar meer en harder omdat we dit nooit verwacht hadden. Uiteindelijk kwamen we uit op een normale weg en zagen we dat dat waarschijnlijk een veel kortere en minder vermoeiende route was geweest, maar nooit de leukste. Toen kwam het trappenfestijn. Om tot boven te geraken hadden we twee keuzes, een lange zigzag weg ofwel een rechtstreekse trap helemaal naar boven. De keuze was snel gemaakt want trappen zijn goed voor de benen! Het heeft ons een paar zweetaanvallen, pauzes en een gedachte om terug te keren gekost maar we zijn toch boven geraakt. We waren trots op onszelf! We konden eindelijk genieten van het uitzonderlijke uitzicht over de rots en de zee. Prachtig, “excelente” op z'n Spaans.

Wat ik ben vergeten te vertellen is dat je Gibraltar niet in een zin kan vormen zonder het woord apen te vernoemen. Het staat bekend om de leuke, gekke, wilde en ik durf het zelfs gevaarlijke apen te noemen. Aan de top van de berg zit het vol met apen. Ze zijn zeer achterdochtig en zijn zeer gewoon aan mensen, iets te gewoon. Ze spelen het spel: “ik spring op je rugzak en neem eruit: je gsm, eten en alles wat te pakken valt.”. Het zijn zeer slimme beestjes en toeristen vinden dit op het eerste gezicht geweldig, maar als ze hun portefeuille niet meer vinden en het blijkt dat de apen deze hebben vinden ze het niet meer zo gezellig. Een gekke maar wel lachwekkende en mooie ervaring met de aapjes. Ik heb er eentje zelfs een handje mogen geven.

Na lang genieten op de rots van Gibraltar keerden we terug naar het stadje helemaal onderaan. Daar hebben we gezellig iets gegeten in een klein restaurantje, want dat hadden we verdiend na onze work-out. Een geslaagde uitstap met geweldige, lachwekkende, vermoeiende en vooral prachtige momenten! Echt de moeite waard!

Hasta Luego!